برسام آتیش کوچولوی دوست داشتنی

18 مرداد: تمشک آبی من داره یواش یواش اثر خودشو میذاره، و  من از معدود مامانای خوش شانس هستم که حالت تهوع ندارم البته اگه همینطوری بخوام ادامه بدم حتما حالم بد میشه ...

١٠ آبان: یه روز فراموش نشدنی تو زندگیم بود؛ لحظه ای که صورت نازتو دکتر نشونم داد هیچ وقت از یادم پاک نمی شه لحظه ای که بهم گفت که تو پسری ... و من چقدر هیجانزده بودم وقتی به بابا می گفتم و اون از منم خوشحال تر... واست می خوند قوت زانوی پدر؛ پسر پسر و از همه مهمتر خدارو شکر می کنم سالم و کاملی، کوچولوی لپی مامان این ٥ ماه باقی مونده رو محکم به دل مامانی بچسب و مواظب خودت باش                                  ...

دوم مرداد 90: از خوشحالی بالا و پائین می پریدم دو تا خط تیره = و این یعنی مساوی مامان شدن من  فواد که باورش نمیشه!! ولی  فوادی داری بابا می شی ...